Επιλεγμένα

Ήρωας / FATA MORGANA (Album)

Ήρθε η ώρα να πω κάποια μεγάλα ευχαριστώ στους ανθρώπους που έβαλαν τα χέρια, τον χρόνο, το μυαλό και την όρεξή τους στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
 
Συγκεκριμένα σε TNT, Οπλιστή, Dj Gzas και Smilin Beats για τις συμμετοχές τους, σε JNOR (NDA) για τις σχεδιάρες του και σε RASH aka P. H. Stone για τις βιντεάρες του. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στα αλάνια μου του Pineline Music Lab (Incognito M., Ορέστη Ντόστι και Κωνσταντίνο Σαϊβανίδη) που εκτός από την μουσική τους συμμετοχή διέθεσαν άπειρο χρόνο και υπομονή στις ηχογραφήσεις, στη μίξη και στο μάστερινγκ.
 
Και σε όσους και όσες, με οποιονδήποτε τρόπο, στήριξαν αυτή τη δημιουργία.
 

11 Απρίλη ΜΗΝ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙΣ

Την Πέμπτη 11 Απριλίου, οι εργαζόμενοι των κλάδων delivery, courier και εξωτερικών, μετά από τους αλλεπάλληλους θανάτους στην άσφαλτο, απεργούν.

Κι έχουν όλα τα δίκια του κόσμου.

«Πόσο ακόμα θα βρίζουμε την κακιά μας μοίρα στα φανάρια; Πόσο ακόμα θα σιχτιρίζουμε μπροστά στους καθρέφτες των ασανσέρ; Πόσο ακόμα θα πνίγουμε το θυμό μας, την οργή μας και τη φωνή μας απέναντι σε κάθε κλεψιά του αφεντικού, σε κάθε του απαξιωτική συμπεριφορά, σε κάθε του υποτιμητικό βλέμμα, σε κάθε δήθεν φιλικό χτύπημα στην πλάτη; Πόσο ακόμα θα σιχτιρίζουμε μοναχικά για κάθε ακόλλητο ένσημο, για κάθε απλήρωτο σκασμένο λάστιχο, για κάθε τσίμπημα στη μέση ή τον αυχένα, για κάθε απλήρωτη νυχτερινή ώρα;»

Delivery

Δε ξέρω, δε με νοιάζει…

Δε ξέρω αν ήθελες να σε λένε Ζακ ή Ζάκι, δε με νοιάζει.
Δε ξέρω αν και τι έπινες, δε με νοιάζει.
Δε ξέρω που και πως κόλλησες hiv, δε με νοιάζει.
Δε ξέρω αν θα συμφωνούσαμε στο πως θέλουμε τον κόσμο, δε με νοιάζει.
Δε ξέρω τι στο διάολο πήγες να κάνεις στο κοσμηματοπωλείο, ούτε αυτό με νοιάζει.

Αλλά είμαι σίγουρος για κάτι.

Δε σε σκότωσαν δυο μπάσταρδοι μαγαζάτορες.
Ούτε 5-6 κάγκουρες μπάτσοι.
Δε σε σκότωσαν μερικά σπασμένα γυαλιά.
Ούτε καν ένας αόριστος «κοινωνικός κανιβαλισμός».

Σε σκότωσαν όλα τα «καλά την κάναν την πουστάρα».
Σε σκότωσε η – ανυποψίαστα – δολοφονική απάθεια.
Κι οι – δολοφονικά – καχύποπτοι νοικοκυραίοι.
Η κανονικότητα.

Τα αίτια του θανάτου σου κόβουν ακόμα βόλτες
σε καφενεία, σε πιάτσες ταξί,
σε πατρικά πρότυπα και σε οικογενειακά τραπέζια.
Ανενόχλητα.

Κι αυτό με νοιάζει.
Πολύ.