Μετά από πολύ καιρό και ΠΟΛΛΗ ασυνέπεια τυπογράφου, το 2ο τεύχος του Επιεικώς ΦΛΕΓΟΝ είναι επιτέλους στο τελικό του στάδιο…
Σαν διασχίζει κανείς τα βαλτοτόπια στα ανατολικά της μεγάλης λίμνης του Τεξκόκο, το θολό νερό φτάνει μέχρι τους μηρούς του, και τα υδρόβια φυτά μπλέκονται στα πόδια του τόσο συχνά, που μοιάζουν να το κάνουν οικειοθελώς. Αν ο υποθετικός αυτός ταξιδιώτης βρισκόταν στην τοποθεσία εκείνη, το απόγευμα που εκτυλίσσεται αυτή η ιστορία, θα έβλεπε δυο βλοσυρούς άνδρες να ανοίγουν σιωπηλοί το δρόμο τους μέσ’ από τη βλάστηση χρησιμοποιώντας τα δόρατά τους. Αν επίσης ο ταξιδιώτης γνώριζε τα ονόματα των δύο ανδρών, θα μας πληροφορούσε πως επρόκειτο για τους Σε Ακάτλ και Τεξιστεκάτλ, δυο γενναίους κυνηγούς και εκδορείς κροκοδείλων από το Τσάλκο, που βρίσκεται στα μέρη του νοτιά….
(απόσπασμα από «Στα Ερείπια»)
Θέλω να μιλάς...μέχρι το τέλος 